Байларның колагына

Әй сез, байлар!
Ул байлыктан
Дан — шөһрәт алгачтын,
Кеше кереп адашырлык
Хөҗрәләр салгачтын,
Җир читенә, диңгезләргә
Ял итәргә баргачтын,
Нинди уй — гамәлләр белән
Яшисез икән тагын?
Уйлап карыйсызмы бераз
Халыкка ярдәм ягын?
Халыктан алган — халыкка.
Шулай тиеш лабаса.
Ә сезнең берүзегезне
Байлык баса да баса.
Ул байлыкны, беләсез бит:
Булмый алып китеп тә,
Эшләп тапкан хәләл малны
Пыран-заран итеп тә.
Балаң, ярый, кадер белсә,
Югары төкермәсә.
«Атай малы катай» диеп
Таратып бетермәсә.
Исемегез калсын әле,
Кылыгызчы игелек.
Онытмагыз ятимнәрне,
Балаларны иң элек.
Олылар да, кечеләр дә
Сезне һәрчак санласын.
Үзегезгә рәхәт булыр,
Сезне халык данласын.